Hoe nu verder...?

Bijna 2 jaar geleden stopte mijn laatste baan en tijdens mijn opleiding tot holistisch therapeut werd steeds duidelijker dat het mijn hartenwens was om voor mezelf te beginnen met een eigen praktijk en atelier. Zowel de ontspanning van de holistische behandelingen als de bewustwording door creativiteit brengen mij zoveel dat ik dat graag wil doorgeven aan anderen. Kort samengevat valt mijn aanbod onder de paraplu 'Van hoofd naar hart'.

In onze maatschappij zijn we over het algemeen meer in ons hoofd dan in ons hart. Bewust en onbewust krijgen we dit vanuit onze opvoeding, school, werk en omgeving mee. In basis is dit niet persé negatief. Ons hoofd brengt ons ook veel goeds, maar als de balans wegraakt en we teveel vanuit ons hoofd leven raken we op een gegeven moment geblokkeerd.

• We voelen bijvoorbeeld minder goed de signalen van ons lichaam die ons eigenlijk willen attenderen op wat er aan de hand is en hiervoor aandacht vragen.
• We ervaren minder ruimte om de kansen om ons heen te zien in de ontmoetingen met mensen en gebeurtenissen in alledag.
• We denken minder positief over onszelf, ons leven en onze toekomst.
• En als je niet oppast versterkt dit elkaar en raak je in een neerwaartse spiraal en kom je tot stilstand.

Op een bepaalde manier voelde ik de afgelopen tijd als relatieve stilstand. In basis is alles klaar. En nu dan? Enerzijds hield ik mezelf voor dat een stille periode er ook bij hoort na maanden van opbouwen en bewegen. Na stilstand komt altijd weer beweging. Af en toe stilstaan is juist ook goed, even een pas op de plaats. Het past ook bij de tijd van het jaar, we zijn meer binnen en keren ook meer naar binnen. Anderzijds hoorde ik ook de mij welbekende stemmetjes... Naast de wetenschap dat voorgaande opmerkingen waar zijn werd ik ook geconfronteerd met mezelf. Het brave meisje dat alles goed wil doen en de harmonie bewaren. Misschien tóch de perfectionist die pas naar buiten treedt als iets écht klaar is? Maar ja, wat is 'écht klaar'? Perfect? Goed genoeg? Meedenkende mensen om me heen adviseren me 'gewoon' te DOEN! Het hoeft niet perfect, 70% is goed genoeg... Toch hecht ik oprecht veel waarde aan dingen doen met aandacht, sfeer en gevoel van schoonheid.

Ineens moet ik denken aan de mooie spreuk, jaren geleden bewust gekozen op de trouwkaart: "Als je ieder moment voorbij laat gaan omdat je je zou kunnen vergissen, wanneer komt dan het ware moment?". Zo waar! Bij de grote beslissingen in mijn leven lijk ik soms makkelijker keuzes te maken en stappen te zetten... Dan volg ik mijn hart! (En niet mijn hoofd). Op andere momenten ben ik eerder in mijn hoofd en vraagt het extra aandacht om mijn hart en buik te voelen. Zoals nu. Bij het schrijven van mijn eerste Blog. Ik schrijf graag en krijg ook vaak positieve reacties op wat ik schrijf. Maar een Blog is nieuw. Het brave meisje in mij zoekt uit wat een Blog is, wat er in moet staan, hoe het eruit hoort te zien, enzovoort. Idealiter moet het blijkbaar over een voor anderen relevant thema gaan, een vraag beantwoorden, tips bevatten of een checklist zijn.... Dan schiet ik in mijn hoofd en weet ik het niet meer.

Onlangs had ik een gesprek met mijn ondernemerscoach. Na mijn verhaal en een goed gesprek adviseerde hij me om gewoon vanuit mijn HART te beginnen te schrijven en wellicht in de 2e ronde (met mijn hoofd) te bekijken wat er nog bijgeschaafd kan worden om het leesbaar, informatief en/ of inspirerend voor anderen te maken. En of het dan een Blog moet of mag heten is voor dit moment minder belangrijk. Ook maakte hij de mooie vergelijking met leren praten en lopen. Konden we dat al toen we er mee begonnen? Nee, de meesten van ons niet. Door letterlijk vallen en opstaan en door fouten te maken leren we het meest. In ons hoofd weten we dat wel, maar om er naar te handelen blijft soms een uitdaging...

Ik zag er ook meteen de humor wel van in. 'Van hoofd naar hart' is notabene de kapstok waaronder ik mijn aanbod hang. En hoor mij nu eens worstelen. Meteen de stemmetjes in mijn hoofd: "Ik zou inmiddels toch beter moeten weten" of "dat stadium ben ik toch wel voorbij?". Ja en nee. Gaandeweg het leven leren we onszelf steeds beter kennen en tegelijkertijd blijven we onszelf blijkbaar tegenkomen of we dat nu willen of niet. De uitnodiging is dan om te blijven kijken wat ons helpt en weer in beweging kan brengen. Hoe fijn is het dan om te worden herinnerd aan wat we vaak van binnen wel weten, maar 'van buiten' even vergeten zijn?

Dit Blog is een verhaal vanuit mijn hart. Waarschijnlijk voldoet het totaal niet aan de regels voor een Blog waar mijn brave meisje het liefst aan voldoet. Gelukkig heb ik ook een moedige Suzanne in me en kan ik putten uit mooie avonturen en verre reizen om me eraan te herinneren dat ik deze kant ook in me heb. In de loop van het leven soms op de achtergrond geraakt, maar nu zachtjesaan weer meer op de voorgrond. En zo horen al onze innerlijke personen bij ons, hebben ze allemaal hun eigen kwaliteiten en hebben ze allemaal de behoefte om zich gezien en gewaardeerd te voelen. Zowel de brave Suzanne die me gebracht heeft tot waar ik nu ben én de avontuurlijke Suzanne die me nu kan helpen ook deze reis aan te gaan en in het diepe te springen. 

Natuurlijk ken ik hen beiden en nog vele andere Suzanne's. Zo hebben we allemaal een spreekwoordelijke 'bus' vol met onze eigen innerlijke personen waar we meer en minder blij mee zijn. Juist als we ze zonder uitzondering allemaal kunnen omarmen en hun unieke waarde kunnen zien zijn we heel, compleet of geheeld. En af en toe hebben we daar even hulp of een herinnering bij nodig. En dat brengt me terug bij wat mij drijft om mijn eigen praktijk en atelier te runnen. Ik wil graag een stukje oplopen met mensen die meer zicht willen krijgen op zichzelf en zich heel willen voelen met álle delen in henzelf! Weerstand geeft strijd, onrust, spanning en ziekte. Ik wil graag mensen helpen meer vanuit hun hart te leven én zich heel te voelen (vandaar de naam Holi Hart) op een manier die bij mij past en dat is door ontspanning en creativiteit.

Zo is het cirkeltje toch weer mooi rond! Ik hoop dat mijn verhaal je heeft geïnspireerd. Ik hoor het graag. 

Lieve groeten, Suzanne